Herhalingen
Zonnebloemen
Als Van Gogh tevreden was over een bepaald onderwerp, schilderde hij soms ‘herhalingen’ van zijn eigen werk. De Zonnebloemen zijn daar een voorbeeld van.
Van Gogh maakte in augustus 1888 vier grote schilderijen van zonnebloemen in een vaas. Van twee daarvan maakte hij kopieën, die met een grote bos bloemen in een vaas tegen een blauwe, en tegen een gele achtergrond. Die vijf Zonnebloemen zijn in musea over de hele wereld terug te vinden.
Het geheel wordt dus een symfonie in blauw en geel. Ik werk er alle ochtenden aan vanaf zonsopgang. Want de bloemen verwelken snel en het is zaak het geheel in één ruk te maken.
Vincent van Gogh aan Theo van Gogh, 21 of 22 augustus 1888
Welke was eerst?
De Amsterdamse versie maakte Van Gogh in januari 1889 naar voorbeeld van zijn stilleven uit de voorgaande zomer (Londense versie). Het was bestemd voor Gauguin, die hem om een schilderij van zonnebloemen tegen een gele achtergrond had gevraagd.
Zo voegde Van Gogh bijvoorbeeld een hangende bloem toe aan zijn Londense versie. Hij schilderde deze boven op de gele achtergrond die hij met dikke lagen verf had aangebracht.
In de Amsterdamse kopie volgde hij het Londense voorbeeld. Daarom spaarde hij alvast ruimte uit voor de hangende bloem toen hij als eerste de achtergrond opzette.
Dat is goed te zien als je licht vanaf de achterzijde door het doek laat schijnen: door de dun geschilderde lagen gaat dit licht makkelijker heen, de dik geschilderde delen ogen donkerder.